Yıllardır yabancı bir ülkede yaşadığınızı hayal ediniz. Aile üyelerinizden birine, ülkenize ve ailenize duyduğunuz özlemi anlatan bir mektup yazınız.
Sevgili arkadaşım Ahmet,
Nasılsın? Beni sorarsan hiç iyi değilim. Buraya geleli tam bir yıl oldu. Bir yılda insan yaşadığı yere alışmaz mı? Ben alışamadım.
Burada herkes Almanca konuşuyor. Hiç kimseyi anlamıyorum. Hiç arkadaşım yok bu yüzden. Kimseyle konuşamıyor, oyun oynayamıyorum. Okuldaki çocuklar hep benimle dalga geçiyorlar.
İnsanları çok farklı, halleri tavırları bir başka. Cana yakın değiller. Yardımsever değiller. Şehirlerinin kokusu bile bir başka. İnsanı huzursuz ediyor.
Ahmet, ben oraları çok özledim. Köyümü, köyümün kokusunu, insanlarımızı, Sarı Recep'i, muhtar emmiyi, eşeğimizi, ineğimizi, hep bizi havlayarak kaçıran Karabaş'ı bile çok özledim. Hepsi burnumda tütüyor. Bu sıla hasreti çok kötü bir şey. İşin ucunda çok para olsa bile çekilecek dert değil. Mutlu olamadıktan sonra, huzurlu olamadıktan sonra ne yapayım ben çok parayı?
Ahmet, ben bu özleme dayanamayacağım. Ne olur bana sık sık yaz. Köyümden fotoğraflar yolla. Az da olsa hasretim sönsün. Senden tek ricam budur.
Görüşmek üzere, hoşçakal.