Ömer Seyfettin (Balıkesir 1884 - İstanbul 1920)
Harbiye’yi bitirip subay çıktıktan sonra çeşitli yerlerde görev yaptı. Kendini yalnız edebiyata vermek ve hayatını kalemiyle kazanmak isteğiyle, öğrenim parasını ödeyerek askerlikten ayrıldı. (1910) Genç Kalemler Dergisi’nde çalıştı. Kimi hikayelerinde yaşadığı dönemin Osmancılık, Türkçülük, Batıcılık gibi siyasal akımlarını ele almıştır. Çoğu hikayelerinde mizah çeşnisi vardır. En önemli esreleri; Efruz Bey, Harem, Kaşağı, Falaka, And, Kurumuş Ağaçlar, Keramet, Sanduka’dır.