BEKİR
Köyümüz hayvancılıkla geçinirdi. Her hanenin bir koyun sürüsü vardı. Köyde gündüzler çok sıcak olduğundan sürülerini gece otlatmaya çıkarırlardı. Bütün sürüler sabaha karşı köye dönerdi.
Ben bebekken tüm köylünün sürülerini ağıllara bırakıp uyuyacakları zaman sabahın köründe ağlamaya başlarmışım. Her sabah benim ağlamam nedeniyle köylüler uyuyamazmış.
Bir gün sabaha karşı köye kurt sürüsü inmiş. Ben tam kurt sürüsünün koyunlara saldıracağı sırada her sabah olduğu gibi ağlamaya başlamışım. Benim ağlamama kalkan köylülerden biri kurt sürüsünü görmüş. Hemen diğer köylülere haber verip sürüyü uzaklaştırmışlar. Böylece koyunlar kurtulmuş.
Bu olaydan sonra köyün en yaşlı kişisi bizim eve gelmiş. İsmimi de sabah erken kalkan manasına gelen “Bekir” koymuş.