KONU: İŞLEYEN DEMİR IŞILDAR.
Açıklama Yapmak İçin İzlenecek Yol:
Açıklamamızın amacı; insanın yükselebilmesi için daima çalışması gerektiğidir. İlkokul sıralarından beri size hep çalışmanın faydalarından söz edilir. Bunun ne kadar önemli bir şey olduğunu herhalde tahmin edersiniz. Buna göre şöyle bir düşünce düzeni kurulabilir:
1 - Çalışmanın değeri;
2 - Çalışma - karakter ilişkisi;
3 - Çalışmanın faydaları ve insana sağladığı kazançlar;
4 - örnekler;
5 - Sonuç.
KOMPOZİSYON METNİ:
"Çalışmak, ruhu birtakım bunalımlardan kurtaran, insanı yükselten ve manevi kurtuluşa götüren olumlu bir Çabadır. İnsanlık bilincine varan, varlığını kabul ettirmek isteyen, olgun bir hayat anlayışına sahip insan çalışmanın kölesi, zorlukların ve başarıların efendisidir.
İnsan ruhunda gizli olan yaratıcı değerler ancak çalışma yoluyla verimli ve faydalı somut eserler olarak ortaya çıkar. İnsanlığın teknik, sanat ve bilim alanındaki ilerlemeleri, ferdi çalışmaların bir toplamıdır. İnsanlar çalışmanın değerini bilmeyip bu sonsuz merdivenin basamaklarında yükselme çabası göstermeselerdi, bugün ilkel bir hayat yaşamaktan kurtulamayacaktık. Çalışma insanın görüş, duyuş ve yaşayış ufuklarını açar. Bunun sonucu olarak insan yükselme yolunda büyük bir güç ve manevi huzur kazanır.
Çalışmayan insanlar, düşünmekten, duymaktan, çevresine faydalı olmaktan uzak birer boş kalıptırlar. Bunlar, topluluk için zararlıdır. Tembellik ancak kişiliksiz insanların harcıdır. İnsanı maddi-manevi felakete sürükler. Nasıl bir demir işlemez ve durduğu yerde paslanırsa, kendi çapında bir şey yapmak, kendine ve çevresine faydalı olmak için çaba göstermeyen insan da çürümeye aday demektir.
Yaşamaktan zevk almak, kendi çapımızda yarattığımız eserlerle kişiliğimizi kazanmak ve hayat yolunda başarı sağlamak istiyorsak, kılavuzumuz çalışmak olmalıdır."
-----------------------------------------
Ana fikir: Kaybedilen şeyler insana olduğundan daha değerli gözükür.
KOMPOZİSYON METNİ:
"En büyük zaaflarımızdan biri; elimizin altında olan şeyleri ve yakınımızda bulunan insanları zamanında gereğince değerlendirip kıymetini takdir etmememizdir. Bu belki de alışkanlıklarımızın yarattığı bir vurdumduymazlıktır. Her gün gördüğümüz ve görmekle bildiğimizi sandığımız şeyler üzerinde düşünmek aklımıza bile gelmez. Aradıklarımız çok kere avuçlarımızın arasındayken uzaktaki hayallerin peşinde koşarız. Bu, yenilikler arayan ve doymak bilmeyen ruhumuzun bir oyunu olsa gerek!
Hatalarımızın sonucu veya kaderin bir sillesiyle elimizdekileri kaybettiğimiz zaman, önce acı çırpınışlarla ağlar, yıkılır, sudan çıkmış bir balık gibi ne yapacağımızı şaşırarak kaybedilen üzerinde ilk defa düşünürüz. En ufak meziyetler, iyilikler, güzellikler abartıcı muhayyelimizin dev aynası önünden geçtikçe, akıl almaz bir şekilde büyür; sonsuz bir kıymet kazanır. Yersiz, zamansız ve anlamsız bir değerlendirmedir bu. Sanırız ki, hayatımızın bütün anlamı, servetimiz, neşemiz, umudumuz bu kaybedilen şeydedir. Ondan sonra bir karamsarlık ve yakınıp dövünme başlar.
Ne olur, bütün bu gösterileri bir yana bıraksak; samimi ve dürüst olsak! Elimizdekilerin kıymetini zamanında ve dürüst bir şekilde değerlendirsek!.. Daha mutlu olmaz mıyız?"
------------------------------------------
KONU: "NE EKERSEN ONU BİÇERSİN."
Açıklama Yapmak İçin İzlenecek Yol:
Açıklamamız, karşılaştığımız iyiliklerin veya kötülüklerin kendi niyet ve hareketlerimizin birer sonucu olduğunu yansıtmalıdır. Bu nedenle, düşünce düzenini şöyle kurabilirsiniz:
1 - İnsanın yaptığı iyi ve kötü davranışlar;
2 - İyiliğin iyilik, kötülüğün kötülükle karşılaşacağını bilerek amaçlarımızı kontrol etme zorunluluğu;
3- örnekler;
4 - Fikir ve görüşlerin derlenmesi,
5 - Sonuç.
KOMPOZİSYON METNİ:
"Bu dünyada herkes yaptığının karşılığını bulur. Kötüler er geç cezalarını çekerler. İyiler ise, türlü şekil ve yollarla mükafat görürler. İyi niyetle attığımız her adım, yaptığımız her iş, er geç yüzümüzü güldürecektir.
Birçokları, karşılaştıkları zorluklardan, kötü ve sıkıntılı durumlardan yakınır dururlar. Oysa tüm kötülüklerin ve acı gerçeklerin ilk tohumu insan ruhuna atılır. Yalnız kendini düşünmenin ve bencilliğinin ihtirasına kapılan insanoğlu, dünyayı kendi arzularını fazlasıyla doyurabileceği bir ganimet alanı sanır. Vicdan, irade ve eğitim, o büyük güçlerini göstermediği sürece kötülükler kara bir bulut gibi sarar dünyamızı.
Bazen işlerimizin gönlümüzce olmadığına, çabalarımızın meyvelerini alamadığımıza üzülürüz. Bunların gerçek nedenleri üzerinde duracağımıza koyu bir karamsarlığa kapılırız. Hayatta atılan ilk adımlar, sonuçları bakımından çok önemlidir. Bu nedenle hayatta, her türlü alanda ilk adımları atarken çok dikkatli olmalıyız. Yersiz düşüncelerle, yanlış davranışlarla çevremize, dolayısıyla da kendimize zarar vermekten kaçınmalıyız. Başkalarının bize karşı iyi niyetli olmalarını istiyorsak önce kendimiz iyi
olmalıyız. önemli olan da budur.
Her birey kendi içindeki kötülük tohumlarını yok etmeyi başardığı takdirde, bu dünyada kötülük denen şey de ortadan kalkacaktır."
--------------------------------------------
KONU: "SÜTTENAĞZI YANAN YOĞURDU ÜFLEYEREK YER."
Açıklama Yapmak İçin İzlenecek Yol:
Açıklamamızın amacı; bir insanın tedbirli olması için bir tecrübenin yeterli olabileceğidir. Şu gerçektir ki, en fazla takdir ettiğimiz, hayran olduğumuz insanlar da, olgunluklarını zamanla kazanmışlardır. Buna göre düşünce düzeninizi şöyle kurabilirsiniz:
1 - İnsanların, hayata yeni atıldıkları anki tutumları;
2 - Gerçeklerin ve tecrübelerin insanın olgunlaşmasındaki rolü ve önemi;
3 - Sonuç.
KOMPOZİSYON METNİ:
"Genellikle insanlar hayata atılmadan önce, gerçekleri kendi dünyalarının pembe tülleri arasından değişik bir gözle görürler. Masum bir eğilimle, birçok olay karşısında kayıtsız ve tedbirsiz davranırlar. Umulmadık zorluklar, kaderin cilveleri, hayatın acı gerçekleri, büyük bir gevşeklik içindeki insanı bu pembe dünyadan sıyırır. İnsan yaşadığı tecrübeler nedeniyle acı çekerek gerçeği öğrenir.
Birtakım kayıtsızlıklar ve düşüncesizlikler sonucunda yaşanılan hayat darbeleri insana yavaş yavaş tedbirli olmayı öğretir. Herhangi bir alanda kazanılan tecrübe, insanın görüşlerini, duygularını ve bütün davranışlarını etkiler. Bu durumda insan, en basit işlerde bile adımlarını daha dikkatli ve sakınarak atmaya çalışır, insanın, azim ve çalışmasının yanı sıra tecrübe yönünden de olgunlaşması, onun hayata daha iyi uyumunu sağlar.
Her işte tedbirini önceden alan, ihtiyatlı davranan bir kimse kolay kolay yenilmez, hayal kırıklığına uğramaz. Ezilmeden yaşamak isteyenler için bu, en büyük kazançtır."